De "Hoffnung" war hunnert Dag unnerwegs,
to my way, hay hoodah,
se seilt von Hamburg na Valparais,
a long time ago.
Se seilte goot un se seilte hart,
se harr so 'ne gode un kostbare Fracht.
Un as de ool nu flucht un gnattert,
dor keem de Diibel över de Reling klattert.
"Wenn mi in tein Daag na'n Kanal du bringst,
denn kriegst mien Seel, so waar as du stinkst."
De Pott leep negentein Milen toletzt,
dor harr de Diivel de Skyseils bisett.
Un as se nu kemen in'n Kanal to Stell,
dor seggt de Diivel: "Nu her mit de Seel !"
Dor seggt de ool: "Nu lat di man Tiet,
wi gaat to Anker bi Cape St. Patrick."
De Diivel de weer vör Freid ganz weg,
he leep op de Back sett den Anker op Slip.
De oole Timm'mann harr grote Freid,
he harr den DUvel sie'n Steert mitvertäut .
Un as de Anker nu suust an den Grund,
suust de Diivel mit, disse Swienehund.